GABRIELE SCHAFFARTZIK

20 December 2019 - 12 January 2020 "Дастаткова, enough…"
Women Art Project and Exhibition at Marc-Chagall-Museum in Vitebsk, Belarus
Gabriele Schaffartzik's statement about: #enough! #дастаткова добра? #heroes
Гераізм належыць да грамадскага дыскурсу, ён адлюстроўвае каштоўнасці грамадства. Напрыклад, мужчына-мастак – гэта мастак. Мастачка – гэта жанчына. Кожны выбірае маштаб, які ўжывае, у адпаведнасці з забабонамі, якія ён мае, і ў адпаведнасці з уладнымі адносінамі, у якіх ён знаходзіцца.
З майго асабістага пункту гледжання, я свядома паказваю партрэт невядомай гераіні, якая нарадзілася ў 1836 годзе ў г. Ворпсведе, Германія. Маці пецярых сыноў і чатырох дачок, якія займаюцца земляробствам на негасціннай поўначы Германіі. Гэта «асабістая гераіня», таму што жанчына, намаляваная на малюнку – мая прапрабабуля. Мэта Катарына М. вырасла ў 19 стагоддзі ў вельмі бедным раёне недалёка ад горада Брэмен. Там было балота, якое было каланізавана прыкладна з 1700 года. Сялянам далі ўчастак зямлі, але спачатку яны павінны былі зрабіць яго ворным, капаючы канавы і чакаючы, калі зямля стане дастаткова сухой, каб нарэшце пабудаваць там хату. Сяляне жылі ў найбяднейшай гаспадарцы як здабытчыкі торфу. Многія зноў спрабавалі збегчы з негасціннага раёна. Партовы горад Брэмерхафен быў блізка. Там знаходзіўся адзін з найбуйнейшых еўрапейскіх партоў эміграцыі, адкуль многія тарфянікі з Ворпсведе і яго ваколіц эмігравалі на караблі ў Амерыку. Гэтак жа і намаляваная Мэта Катарына і некаторыя з яе дзяцей, пасля таго, як яе муж памёр рана ....
Адпраўной кропкай карціны з’яўляецца старая захаваўшаяся фатаграфія. Вышыўка была для мяне яшчэ адным спосабам пабудаваць тут паверхню. Пража служыць сувязным звяном паміж намаляванай жанчынай і мной, што робіць карціну больш персанальнай для мяне, і дзякуючы спалучэнню двух сродкаў (жывапіс і шыццё) я магу зноўку вынайсці выяву і дадаць яшчэ адзін узровень сэнсу.

Gabriele Schaffartzik #enough! # достаточно хорошо? #heroes
Героизм принадлежит общественному дискурсу, он отражает ценности общества. Например, мужчина-художник – это художник. Художница – это женщина. Каждый выбирает масштаб, который применяет, в соответствии с предрассудками, которые он имеет, и в соответствии с властными отношениями, в которых он находится.
С моей личной точки зрения, я сознательно показываю портрет неизвестной героини, родившейся в 1836 году в г. Ворпсведе, Германия. Мать пятерых сыновей и четырех дочерей, занимающихся земледелием на негостеприимном севере Германии. Это «личная героиня», потому что женщина, изображенная на картинке – моя прапрабабушка. Мета Катарина М. выросла в 19 веке в очень бедном районе недалеко от города Бремен. Там было болото, которое было колонизировано примерно с 1700 года. Крестьянам дали участок земли, но сначала они должны были сделать его пахотным, копая канавы и ожидая, когда земля станет достаточно сухой, чтобы наконец построить там избу. Крестьяне жили в беднейшем сельском хозяйстве как добытчики торфа. Многие снова пытались сбежать из негостеприимного района. Портовый город Бремерхафен был близок. Там находился один из крупнейших европейских портов эмиграции, откуда многие торфяники из Ворпсведе и его окрестностей эмигрировали на корабле в Америку. Так же и изображенная Мета Катарина и некоторые из ее детей, после того, как ее муж умер рано….
Отправной точкой картины является старая сохранившаяся фотография. Вышивка была для меня еще одним способом построить здесь поверхность. Пряжа служит связующим звеном между изображенной женщиной и мной, что делает картину более личной для меня, и благодаря сочетанию двух средств (живопись и шитье) я могу заново изобрести изображение и добавить еще один уровень смысла.